Wydała mi się w tej chwili niezmiernie szczęśliwa. Uśmiechnęłam się, lekko mrużąc oczy z niewiadomego faktu zadowolona.
- Nie ma za co. - powiedziałam, chwytając ją za rękę i pociągnęłam ją w stronę niewielkiej polanki usianej kwiatami. Droga trochę nam zajęła, ale dotarłyśmy na miejsce.
- O ile dobrze pamiętam, powinnaś już mieć zasięg. - stwierdziłam, oceniając swoją kiepskiej jakości pamięć. Usiadłam na trawie, zrywając strokotkę, a następnie drugą, by stworzyć wianek. - Masz? - spytałam wyraźnie rozradowaną Error, a odpowiedzi sama siet już domyśliłam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz