Przez cały spacer moje myśli krążyły w przestrzeni, jak atomy zmierzające donikąd. Kolejne gwiazdki zrozumienia zapalały się po to, żeby zaraz zgasnąć. Po pierwsze - musiałem stanowczo oddzielić uczucia od pracy i tego się trzymać. Nie mogłem pozwolić, żeby moje egoistyczne pobudki wpływały na los watahy. Wciąż myślałem o sprawie z Taigą, cholernie się bałem, że mimo wszystko sama weźmie na siebie ciężar odpowiedzialności i ucieknie. Byliśmy przyjaciółmi, nie zamierzałem pozwolić, żeby cokolwiek się jej stało. Nie dałbym jej odejść, w te kilka dni naprawdę zżyliśmy się ze sobą i nie wyobrażałem sobie życia w watasze bez niej. W jaskini Lily, w końcu zebrałem myśli i postanowiłem się ogarnąć. W końcu, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło? Zresztą, wszystko jest pod kontrolą. Jak na razie.
Wziąłem puszkę do ręki i wypiłem kilka łyków, tego mi było trzeba - gorzkiego orzeźwienia. Przeniosłem wzrok na właścicielkę melodyjnego głosu. Uznałem, że zmiana tematu będzie najlepszym wyjściem.
- Lily, czy my jesteśmy parą? - spytałem głupio i wtedy zorientowałem się, że jestem idiotą. - Cholera, ja się jeszcze nawet ciebie o to nie spytałem! - Dobra, ewoluowałem na wyższy level tępoty, muszę być już na poziomie hard. - Lily, czy zostaniesz moją dziewczyną? - rzekłem z uśmiechem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz