Od Silenci, CD Arlena

Mimo moich usilnych starań, żeby zostać niezauważona i tak wszyscy się we mnie wpatrywali z ciekawością. 

- Oj, wiem, wiem. - burknęłam i spojrzałam na mężczyznę, którego spotkałam w lesie. Uśmiechnęłam się lekko do niego, a potem zwróciłam się w stronę Arleny. 

- Zazwyczaj mi się udawało uniknąć wzroku innych. - powiedziałam już swoim zwyczajnym tonem, nie wspominając, że wtedy zachowywałam się zupełnie inaczej i nie chowałam się za czyimiś plecami jak teraz za blondynką.

 - Ilu macie już członków w watasze? - zapytałam, drepcząc za nią.