Chwyciłem puszkę z czerwoną farbą i podałem dziewczynie, gdy dobiegł nas pisk. W naszą stronę biegły dwie postacie - Arlena i Faian. Jęknąłem głośno, domyślając się sedna sprawy. Ar wyraźnie była zmęczona, dyszała, z trudem oddychała i poruszała się znacznie wolniej niż jej przeciwnik. Kilerr poruszał się z wrodzoną gracją, choć był oszczędny w ruchach. Wymachiwał przed twarzą zezłoszczonej dziewczyny jedną z jej lalek, jego dłonie jak zwykle zdobiły rękawiczki. Niby już okiełznał swoje moce, ale nadal gdy się denerwował, przestawał nad sobą panować.
- Anonim, w tej chwili oddaj jej lalkę - warknąłem, a zaskoczony chłopak zatrzymał się. Arlena nie spodziewała się tego, nie zdążyła wyhamować i uderzyłaby o podłogę, gdyby chłopak jej nie złapał. Odetchnąłem z ulgą.
- Faian`ie Kilerze Anonimie, przestań się z nią droczyć i oddaj jej lalkę - powtórzyłem głucho, a chłopak wykonał moje polecenie. - Tai, poznaj mojego siostrzeńca Faian`a. - westchnąłem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz