Zmrużyłem oczy, starając się nadążać za tokiem myślenia dziewczyny, ale zacząłem myśleć, że jest chyba objawem delirium, ale przypomniałem sobie, że dziś nie tknąłem nawet kieliszka. Dobra, czyli ona na serio sprawia wrażenie szurniętej.
- Chętnie przyjmiemy - odparłem, wciąż trzymając na twarzy, o dziwo, szczery uśmiech.
Zaprowadziłem dziewczynę do mnie, do jaskini, gdzie zaczęliśmy omawiać standardowe procedury. Przydzieliłem jej jedną z jaskiń, wspólnie ustaliliśmy jej zawód, choć bez przerwy rzucała niekoniecznie przyjemne komentarze, które nie zniechęcały mnie do niej. Chyba naprawdę potrzebuję udać się do lekarza, psychiatry tym bardziej. Oprowadziłem ją jeszcze po terenach watahy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz