Ja wiele mogę wytrzymać, wiele znieść, wiele zrozumieć, wiele ogarnąć oraz trzy tysiące innych zdań z ,,wiele", ale to było za dużo. Wpatrywałem się w dość niecodzienną sytuację, a przed moimi oczami rozlegał się iście komediowy spektakl. Owszem - wiedziałem, że po naszym terenie grasują duchy, ale zawsze wydawały mi się nieszkodliwe. Pozory mylą. Horda rozwścieczonych niematerialnych goniła jakiegoś wytatuowanego na pół ciała chłopaka, który za Chiny Ludowe nie wiedział przed czym ucieka, ale nie miał widocznie zamiaru oberwać szyszką. Gwizdnąłem przeciągle i przywołałem do siebie osobnika, natomiast motłoch zniknął jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
- Co to było? - spytał.
- Duchy, co im zrobiłeś? - odparłem.
- Nie pytaj. - Uśmiechnął się tajemniczo. - Wiesz może, gdzie mieszka Lily?
Pokiwałem głową i zaprowadziłem go do jej jaskini, w między czasie ucięliśmy sobie w miarę swobodną pogawędkę. Po chwili czekania, właścicielka domu wróciła i spoglądała na nas z dezorientacją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz