Od Lily C.D. Shadow

Bardzo dobrze, że Shadow przerwał moją rozmowę z Sadan'em, bo od razu poprawił mi humor

- Miejmy nadzieję, że Anello nie zapomni o rozejmie. Z tego co wiem, to zwierzęta nie mają super pamięci - powiedziałam, śmiejąc się i idąc, trzymając za rękę Shadow'a, po lesie.

- Zawsze, jest nadzieja - westchnął chłopak. - Chyba nie za bardzo polubiłaś Sadan'a, co?

- Nie - powiedziałam, nie chciałam mu opowiadać o rozmowie z Sadan'em.

- Kłamiesz - odpowiedział szybko. - O co poszło?

- Nieważne. Na pewno najlepszymi przyjaciółmi nie zostaniemy, ale myślę, że wrogami też nie będziemy - odpowiedziałam, tym razem szczerze. Szliśmy w ciszy po lesie, napawając się widokami lasu. Widziałam, że Shadow nad czymś, bardzo mocno rozmyśla. Nie chciałam, żeby był smutny, czy coś takiego. Mimo tego, co miałam na początku odpowiedzieć Sadan'owi (coś typu "yyyyyy... Chyba, nie wiem, może) to czułam, że może nie jesteśmy już parą, ale między nami jest coś więcej niż najlepsza przyjaźń. Przynajmniej ja tak rozumowałam naszą znajomość, nie wiem, jak oceniał to Shadow.

- Jestem tu już niecały tydzień, a znam już chyba każde miejsce w watasze, oprócz tych do których wchodzić nie wolno i drogi potępienia, jakoś tam nigdy nie chcę trafić.

Shadow mruknął coś na odpowiedź, był wyraźnie czymś zainteresowany, ale nie była to rzecz miła. Szliśmy jeszcze chwilę lasem w ciszy, w końcu ją przerwałam.

- Może pójdziemy do mnie?

- Jasne, czemu nie - odpowiedział Shadow. Po chwili siedział już przy moim stoliku.

- Czego się napijesz? Soku, herbaty, kawy, piwa...

- Piwo, poproszę - powiedział Shadow. Wzięłam z lodówki dwie puszki piwa, opakowanie jakiś ciastek, podeszłam do stolika i położyłam wszystko na nim i usiadłam.

- No więc, co cię trapi? Tylko nie kłam, wiesz, że mam moc prawdy i rozpoznam kiedy kłamiesz!