Naprawdę odetchnąłem z ulgą, gdy w końcu rozpogodziła się. Nigdy nie zrozumiem kobiet i nie miałem zamiaru, nie pojmę ich swoim nędznym, czysto męskim umysłem. Najważniejsze, że Lily z powrotem była sobą, nie boczyła się oraz nie miała już problemu żeby spojrzeć mi w oczy. Doszliśmy do jej jaskini, czekając kilka minut, obmyśliłem w głowie plan. Uczucie do dziewczyny dojrzewało we mnie od dłuższego czasu, ale za cholerę nie wiedziałem co robić. Byłem na niepewnym gruncie, który w każdym momencie mógł się osunąć, porywając mnie za sobą. Jak diabli bałem się odrzucenia. Bałem się tego, że znowu coś sknocę. Bałem się, że zniszczę przyjaźń, która nas łączy i zranię Lily. Wybijałem rytm lewą nogą, próbując się skupić, gdy dziewczyna w końcu wyszła z jaskini. Na jej twarzy gościł radosny uśmiech, przez co też się uśmiechnąłem. Uwielbiałem widzieć ją tak szczęśliwą.
- Nie wiem o czym mówisz - spróbowałem się wymigać i odwróciłem wzrok. - Jutro przyjeżdża moja rodzina, chciałbym cię im przedstawić. - rzekłem szybko i zmieniłem temat. - Wracamy na imprezę? Niedługo będzie ogłoszenie wyników konkursów, mimo wszystko muszę tam być. No i myślę nad zrobieniem jednak tego losowania, ale na dzień jutrzejszy. Jak myślisz?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz