Wyszedłem od Arleny, skierowałem się prosto do Terry, która dała mi leki. Zamierzałem szybko wrócić do domu po potrzebne rzeczy i zaraz znów pędzić do Młodej, gdy po drodze spotkałem Lily. Zanim się zorientowałem podszedłem do niej, choć byłem pewny, że robię głupotę. Do teraz nie poskładałem swoich uczuć, za Chiny Ludowe nie byłem pewny, czy tylko wieź z Ascren`em namąciła mi w głowie, czy po prostu naprawdę się zakochałem. Owszem - nasz związek rozwijał się zdecydowanie za szybko, ale nadal czułem radość ze spoglądania na nią, gdy była szczęśliwa. Za każdym razem gdy płakała, byłem gotowy odpokutować za każdą jej łzę, miałem nadzieję, że przyjdzie moment, gdy znajdzie kogoś o wiele lepszego ode mnie, kto pokocha ją całym swoim sercem i nikt jej nie zrani. Życzyłem jej tego całym sobą. Po odejściu ciotki Lily zapadła pomiędzy nami głucha cisza. Próbowałem nawiązać jakąś rozmowę, ale moje starania spełzły na niczym. Postanowiłem spróbować znowu za jakiś czas, oboje musimy poskładać się do kupy. Z tą myślą pożegnałem się, następnie ruszyłem do Arleny, starając się nie spoglądać na Lily. Wiedziałem, że jeżeli zobaczę w jej oczach łzy, po prostu tam wrócę i ją przytulę, a nie chciałem doprowadzić do jeszcze większego zamieszania w naszych uczuciach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz