Pokiwałem głową na propozycję dziewczyny i zabrałem ją na Łąkę Hasania. Dziesięć minut później pokazywałem jej skomplikowane chwyty, uczyłem o punktach witalnych. Po upływie godziny uznałem, że pora na walkę sparringową. Zaczęliśmy walczyć, starałem się jej nie uszkodzić, cały czas tłumaczyłem jej jak skorygować błędy. Usiedliśmy na kamieniach. Wyczarowałem dla nas kanapki i wodę.
- Zmęczona? - spytałem dziewczyny.
- Bardziej obolała. - Przeciągnęła się, następnie ugryzła kęs kanapki.
- Dobrze się wieczorem rozciągnij, bo będziesz mieć makabryczne zakwasy. - Uśmiechnąłem się. - Tak w ogóle, nie długo dojdzie nam kilka nowych osób do watahy. - Miałem namyśli chłopaków, których Arlena miała zamiar resocjalizować, choć wątpiłem, żeby dokonała takiego cudu. Nadal miałem ochotę zabić Taigę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz