Siedziałem w jaskini, kończąc książkę mojego ulubionego autora, gdy przyszedł Sadan z opuchniętą twarzą, szczerzący się jak idiota. Moje brwi automatycznie podjechały na samą górę, aż neuronowa winda uległa samozniszczeniu.
- Jesteś tu dzień, już któraś ci dała kosza? - zażartowałem.
- Bardzo śmieszne, wiesz, że masz cudowną dziewczynę? - zmrużył oczy.
- Jak już zauważyłeś, tak mam. I uściślijmy, że ja mam i będę mieć, także możesz przestać jej dokuczać. - Uniósł ręce w geście samoobrony, aż roześmiałem się.
Kilka minut później postanowiłem pójść do Lily. Zapukałem kilkukrotnie, ale nie odpowiedziała, więc i tak wszedłem. Słuchała muzyki.
- Sadan cię przeprasza za grę na twoich nerwach. - Usiadłem na rogu łóżka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz