Zapadła pomiędzy nami niezręczna cisza. No, tak - przebywanie ze swoim byłym w jednym pokoju, to na pewno nie był szczyt marzeń. Pokiwałem głową i wyszedłem, mówiąc, że zaraz przyniesiemy jej coś ciepłego do picia. Spaprałem to, znowu spaprałem. Po prostu cudownie. Pokręciłem z niedowierzaniem łbem i wypadłem do salonu, w którym siedziała Arlena. Miała na sobie niebieską spódnicę i nieco ciemniejszą w odcieniu bluzkę z białym kołnierzykiem. Talię obwiązała rzemykiem.
- Kazali przekazać, że idą do miasta. Zabierają połowę dzieciarni, wrócą jutro. - Zaczęła mówić. - Nick to dobry chłopak, nie martw się. Może mieszkać samodzielnie, powinniśmy okazać mu zaufanie i pozwolić zdjąć bransoletkę. - Przyznałem jej rację. - Aż tak źle? - spytała, widząc moją minę.
- Zerwałem z Lily. - Usiadłem obok niej i ukryłem twarz w dłoniach.
- Crystal i Ascren nie mają prawa na ciebie wpływać - obruszyła się. - Już ja z nimi pogadam! - Z jej ust wypłynęła litania, co ona zrobi z Królewską Parą. Parsknąłem śmiechem, na moją twarz wpłynął w końcu uśmiech.
- Dzięki - wymamrotałem.
- Za co? - spytała zdziwiona.
- Że jesteś. - Sama parsknęła śmiechem.
- Idź, poczytaj książkę, czy coś. Zrobiłam herbatę. - Uśmiechnęła się, podała mi kubek z parującą cieczą i pomknęła na górę, zapewne chcąc dostać się do Lily, żeby też jej dać trochę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz