Poczułem się wewnętrznie urażony, że wielka caryca nie przyjęła mojej ręki, jak oparcia, tym bardziej, że w obecnej sytuacji jej godność znacząco ucierpiała. A przynajmniej w ten sposób sobie to tłumaczyłem. Zmrużyłem ze zdziwieniem oczy, gdy okazało się, że jest młodsza. No, okej - byłem wyższy i wiele innych czynników, których nie chce mi się w tej chwili uwzględniać, ale przysiągłbym, że wydawała się być przynajmniej o rok starsza. Ewentualnie dopuszczałem rówieśniczkę, ale patrząc po rozwoju jej ciała (nie jestem zboczeńcem, po prostu stwierdzam fakt), strzelałem, że ma przynajmniej dwadzieścia osiem. No, cóż? Pozory mylą, a książek nie należy oceniać po okładkach. Zaniosłem jej farbę do jaskini, położyłem na stole i bez precedensów, czy formułek grzecznościowym rozsiadłem się na łóżku.
- Archi, jeżeli prosić można - machnąłem dłonią, jak do kelnerki i położyłem się wygodnie. Zdecydowanie ten dzień będzie przyjemny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz