Nic nie rozumiałam. Siedziałam i płakałam. Chciałam znaleźć się przed moimi rodzicami, przebaczyć im, umrzeć. Zabić się. Znowu nic nie wyszło. Znowu moje życie było spiep**one. Załamałam się. Straciłam rachubę czasu. Pakowałam się szybko i gdy było ciemno wyszłam z mojej, dawnej, jaskini. Zawołałam Anello, wsiadłam na niego i wyjechałam z watahy. Nie wiedziałam co robić. Wierzyłam, że Anello zaprowadzi mnie tam, gdzie w głębi serca chce być. Na cmentarzu. Po kilku godzinach, kiedy ja cały czas płakałam, Anello galopował, dojechaliśmy. Zsiadłam z konia i zauważyłam te cztery groby. W sercu poprosiłam, żeby rodzice się pojawili. Tak też się stało. Podeszłam do mamy.
- Przepraszam. Nie wiedziałam. Co mam zrobić? Chce być z wami! - powiedziałam płacząc.
- Nie możesz się po prostu zabić. Jest sposób, który pozwoli na wspólne mieszkanie na drugim świecie - powiedziała spokojnie mama.
- C-Co mam zrobić?
- Musisz wrócić do watahy...
- Nie chce tam wracać - przerwałam, zalewając się łzami.
- Posłuchaj! Musisz wrócić do watahy i zdobyć odrobinę krwi Shadow'a. Ale na czymś, na czymś co jest dla ciebie ważne - powiedziała.
- Pozytywka - mruknęłam do siebie.
- Na przykład. Wróć tam, ale nikomu się nie pokazuj. Zdobądź jego krew, a obiecuję, że będziemy razem - odpowiedziała mama i zniknęła.
- Nie! Nie znikaj. Proszę cię.
Położyłam się przy jej grobie i płakałam. Po kilku godzinach wsiadłam na Anello i wróciłam do watahy. Dopiero co świtało, więc postanowiłam schować się niedaleko jaskini Taigi.
~ Pewnie pójdzie do niej - pomyślałam z goryczą. Wcześniej wzięłam kamień i zawinęłam ją w chusteczkę. Gdy zauważyłam Shadow'a, rzuciłam w niego kamieniem, tak mocno, że tak jak sądziłam, zaczęła mu lecieć krew. Chusteczka była czerwona od krwi. Shadow rozglądał się, ale nie zauważył mnie. Gdy odszedł podbiegłam do kamienia i wzięłam chusteczkę, potem podbiegłam po pozytywkę, wsiadłam na Anello i odjeżdżałam w stronę cmentarza, ale coś mnie powstrzymało...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz