Klasnęłam z uciechy w dłonie, świat stał się znowu jeszcze piękniejszy! Ach, jak cudownie! Wraz z Sil - jak zaczęłam już nazywać moją przyjaciółkę (czy wie, że nią jest, będę się zastanawiać nad tym później) - zaczęłyśmy w domu świętować Święto Sparowania. Zmusiłam dziewczynę, żeby zatańczyła ze mną kilka razy, następnie wspólnie upiekłyśmy ciasto bananowe, które zajadałyśmy, opowiadając sobie ciekawe historyjki. Usnęłyśmy na fotelach, nie orientując się nawet kiedy zmorzył nas sen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz