Szedłem ścieżkami watahy, całkowicie pogrążony w myślach. Jakoś nie mogłem się na niczym skupić, wszystko wylatywało mi z rąk,. nawet spotkanie z Lily nie przywołało mnie do porządku. Zbyłem ją uśmiechem, krótką rozmową, szybko się pożegnałem. Zmieniłem się w wilka i zacząłem pędzić na oślep, szukając sensu. Za cholerę nie wiedziałem o co mi chodzi. Po prostu czułem pierwotny instynkt, żeby wszystko zacząć chrzanić i przez chwilę pobyć sam na sam z otoczeniem, jak prawdziwy wilk. Mijałem drzewa, zahaczałem o krzaki, potykałem się na większych kamieniach, ale w trakcie biegu zacząłem się śmiać. I bynajmniej nie był to śmiech histeryka tylko normalnej osoby, która właśnie zaczęła się cieszyć. Chyba muszę znaleźć sobie dobrego psychologa. W końcu uspokoiłem się i zwolniłem do zwykłego truchtu. Po upływie godziny zauważyłem jakąś waderę. Naprawdę? Faktycznie część wojowników trzeba przenieść do wartowników, bo nam się za dużo dziwnych osób szlaja po lasach. Zmieniłem się w człowieka, na mojej twarzy pojawił się uśmiech, a ja nie musiałem nawet silić się na wesoły ton. Chyba potrzebowałem po prostu odpocząć od wszystkiego na moment.
- Jestem Shadow, raz, że ciebie być tu nie powinno, dwa kim ty jesteś? - spytałem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz