Zaśmiałam się i klasnęłam zachęcająco w dłonie.
- Nazywam się Arlena, mam piętnaście lat. Lubię szyć, projektować i czytać. Uwielbiam gotować, nie umiem przemieniać się w wilka. - Poszerzyłam uśmiech, streszczając swoją osobę w kilku zdaniach. O ile na wiele tematów mogłam rozprawiać godzinami, to niezbyt lubiłam opowiadać o sobie. Ewentualnie jakieś mniejsze ciekawostki, ale samo opowiedzenie historii przychodziło mi z trudem i jak dotąd, wie o niej tylko Shadow. W pewien sposób lepiej, nikt nie spojrzy na mnie z politowaniem, czy wrogością, ale czasem mam ochotę trzasnąć drzwiami. Gdy wyrwałam się w końcu z zamyślenia, zauważyłam, że chłopak bacznie mi się przygląda, znowu z tym swoim nie wyrażającą nic twarzą i wzrokiem. Przewróciłam oczami, podeszłam do niego, następnie wyciągnęłam rękę ku jego twarzy, żeby rozciągnąć jego usta w uśmiechu. Wykorzystałam efekt zaskoczenia i odsunęłam się na pierwsze miejsce, zanim zdołał się wyrwać.
- Co to miało być? - warknął.
- Wiesz, że gdy się uśmiechasz, to twój świat staje się piękniejszy? - spytałam niewinnie i dopowiedziałam w myślach. - No i pełniejszy o jeden uśmiech.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz