Pokręciłam głową z dezaprobatą i odruchowo przytuliłam dziewczynę. Gdy się odsunęłam, pomachałam jej przed twarzą ostrzegawczo palcem.
- Nigdy. Nie. Mów. Że. Wszystko. Się. Kiedyś. Kończy - Żartobliwy ton nie pasował do mojego sposobu wypowiedzi, brzmiało to jak prośba przemieszana miejscami z groźbą. - Ty o tym pamiętasz. Ci ludzie, których kochałaś istnieli. Ich istnienie nigdy nie zostanie zapomniane, nawet jeżeli ludzie to zrobią, to ziemia, po której stąpali będzie pamiętać ich chód. Powietrze, którym oddychali będzie krążyć w przyrodzie. Uczucia zostaną przejęte przez wszystko, co dla nas nie ma znaczenia i nie powinno ich posiadać. To niekończący się krąg życia, nic nigdy nie ma prawa się skończyć i nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. - Z każdym słowem na mojej twarzy pojawiał się coraz szerszy uśmiech. W końcu złapałam dziewczynę za rękę, pociągając ją w stronę. - No już, bo nam cała zabawa ucieknie - zażartowałam. - Już i tak jesteśmy spóźnione.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz