Zastanowiłem się przez moment i pokręciłem głową z nieogarem, ale na moją twarz wpłynął uśmiech, gdy otrzymałem potwierdzenie. I gdyby nie Sadan, świat byłby już nie tylko piękny, ale idealny. Wystarczyło jedno moje spojrzenie na chłopaka, żeby zwiał gdzie pieprz rośnie, przepraszając, że przeszkadzał. No cóż, ale atmosferę diabli wzięli.
- Chciałbym przedstawić cię oficjalnie moim braciom - wyszeptałem Lily do ucha, głaszcząc ją po włosach.
No, cóż? Dobre i to.
- Wybacz, jak tylko go zobaczę, to ochrzanię dzieciaka - westchnąłem i odsunąłem się, następnie chwyciłem za puszkę i wypiłem jeszcze łyk piwa. Uniosłem w górę napój, jak do wykonania toastu.
- Za nas i za watahę? - spytałem z uśmiechem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz